Stad die sterkt,
stil getuigend onze strijd
Als ik open, sluit je net.
Verre van dichtbij.
Zing voor soelaas de belofte,
vind een maas, wring een bocht.
Hou me vast. Laat me vrij.
Hou me vast. Laat me vrij
Zulke dagen dacht ik nooit te hoeven kennen…
jullie het missen van grip, begrepen worden,
behoren, bekoren en bekoord woorden
schieten zelden raak…mij in mijn kern.
Je draagt de stilte als een pantser.
Niets vermoeiender dan twijfel.
Is de tijd rijp voor een ontluiken van de geest?
Een ontluiken van ons twee.
We dromen knikkend in de nacht,
maar de dag schudt nee. Elke dag schudt nee.
Stad die sterkt,
stil getuigend onze strijd.
Als ik open, sluit je net.
Verre van dichtbij.
Zing voor soelaas de belofte,
vind een maas, wring een bocht.
Hou me vast. Laat me vrij.
Hou me vast. Laat me vrij.
Een nieuwe morgen recht zijn rug.
Een nieuwe zorg recht zijn rug.
Deze stad recht zijn rug.
Ik zoek je hand, wees mijn brug.
Laat ons afwerpen, deze schroom.
Werp ons over deze stroom.
Ik zal je moed influisteren,
inspreken, toeschreeuwen.
Ik zal mijn moed met je delen.
Samen, want het komt nabij.
Samen, worden wij bevrijd.
Van de grond af bouwen, wij
houden elkaar vast.
Samen uitzien naar de dag.
Wij tellen samen af.
Stad die sterkt,
stil getuigend onze strijd.
Als ik open, sluit je net.
Verre van dichtbij.
Zing voor soelaas de belofte,
vind een maas, wring een bocht.
Hou me vast. Laat me vrij.
Hou me vast. Laat me vrij.
Klokken tikken, knokkels kloppen.
Tellen glijden, kleine stappen,
sprongen dichterbij de bevrijding.
Ik draag mijn stem als een wapen.
Leg aan, leg bij, leg toe.
Maar leg niet langer af.
Dit is onze belofte
voor een nieuwe dag.
(In opdracht van Hayo Boerema & De Doelen, uitgevoerd op Driekorendag 2013 in de Laurenskerk)
