woensdag 14 mei 2014

De grens

Noem mij een steen, ik ben een van de vele.
Klein als de volgende, samen een muur.
Noem mij een steen, je zult mij niet breken.
Geblakerd maar hard kom ik uit het vuur.

Hier ligt de grens tussen wat je al nam
en van mij nog moest nemen, dit is mijn thuis.
Hier hield ik stand, stond ik schouder aan schouder.
Hier riep ik halt. Nee, ik schreeuwde het uit.
Toen het viel uit de wolken, zich boorde door daken
in schokgolven straten door rolde en suisde.

Noem mij een stad, neem mijn klei in je knuisten
Kneed met je vuisten bruggen en lanen.
Noem mij een stad en werp me omver,
ik voeg mij weer samen en stapel de dagen.


(in opdracht voor herdenking bombardement 14 mei, Rotterdam)